Φίλε Γιάννη,
Κοιτώντας μας και τους 2 προσεκτικά φαίνεται πως ο χρόνος κύλισε μόνο για μένα, από τα χρόνια εκείνα τα φοιτητικά στη Σόλωνος (αυτό γράφεται ως αυτοσαρκασμός). Τα σκέφτομαι όλα αυτά, καθώς από την εποχή που η παράταξή μας (ΚΑΒΑ.ΣΟ.) έκανε παρέμβαση στις φοιτητικές εκλογές, έχουν περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ, 25 χρόνια. Συναντηθήκαμε ξανά στον Πανελλήνιο το 2001, εσύ ξανά στο Κ.Κ.Ε., εγώ όχι. Και τώρα είμαστε έτοιμοι να ξανασυναντηθούμε στο Δ.Σ. του ανώτατου συνδικαλιστικού μας οργάνου, ίσως στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας του, τόσο από πλευράς προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, όσο και από πλευράς συσχετισμών που προέκυψαν από τις εκλογές.
Θα μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο, αλλά η σχέση μας τα τελευταία χρόνια έχει παγώσει, εξάλλου σε αυτές τις ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές, η διαφάνεια και η καθαρότητα των θέσεων, κρίνονται απολύτως απαραίτητες. Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να σου γράψω δημόσια.
Η παράταξή σου δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί για τη θέση που θα πάρει στο σχηματισμό προεδρείου του Π.Φ.Σ.. Φημολογείται πως θα τοποθετηθείτε υπέρ ενός αντιπροσωπευτικού διαπαραταξιακού προεδρείου. Γνωρίζεις καλύτερα από εμένα πως η θέση του προέδρου, είτε σε πρωτοβάθμιο είτε σε δευτεροβάθμιο όργανο, είναι καθοριστική όχι μόνο για την τακτική αλλά και για την στρατηγική που θα ακολουθηθεί από τα συνδικαλιστικά μας όργανα. Το δευτεροβάθμιο όργανο εδώ και δεκαετίες, ενός κλάδου συντηρητικού, μικροαστικού, καθοδηγείται από μια παράταξη η οποία ουσιαστικά, και το γνωρίζεις αυτό, για πρώτη φορά στην ιστορία είναι μειοψηφία. Όσο και αν η άλγεβρα της απλής αναλογικής επέτρεψε τον σχηματισμό του 7 από το 5+1+1, η ουσιαστική αντιπροσώπευση είναι το 6!
Από την άλλη πλευρά γνωρίζω πολύ καλά, πως οι αρχές και η ιδεολογία του κόμματος σου, δεν επιτρέπουν ούτε συμβιβασμούς, ούτε συμψηφισμούς, όμως στη δική μας περίπτωση, η οργάνωσή σου και εσύ προσωπικά, πρέπει να αναγνωρίσετε κάποιες σημαντικές ιδιαιτερότητες. Προανέφερα πως αντιπροσωπεύουμε έναν μικροαστικό κλάδο, που αισθανόταν χρόνια τώρα πως βρίσκεται στον ‘αφρό’ της καπιταλιστικής ιδεοληψίας, και εδώ και 4 χρόνια προλεταριοποιείται βίαια. Μέσα σε αυτήν την πορεία η πλειοψηφία του κλάδου υποφέρει, ζαλισμένη από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, προσπαθώντας να βρει πυξίδα και προσανατολισμό. Η καθοδήγηση της ΑΕΣΠ τα 4 αυτά χρόνια ήταν εγκληματική για τα συμφέροντα τα δικά μας, αλλά και τα συμφέροντα των ασφαλισμένων. Δεν θα ανατρέξω στα παλιά γεγονότα, θα θυμίσω απλώς τα πρόσφατα.
Την επιτροπή που ψηφίσαμε το Γενάρη μέσα από τη Γ.Σ. για να διαπραγματευτεί με το υπουργείο και η οποία όχι μόνο δεν λειτούργησε ποτέ με ευθύνη του προέδρου, αλλά ούτε καν ανεγράφη επισήμως σαν απόφαση στο site του Π.Φ.Σ. Τη νοθεία για την εκλογή προέδρου μπροστά στα μάτια όλων των εκλεκτόρων στην προτελευταία μας Γ.Σ., αλλά και την απόλυτη ασέβεια πάνω στο σύστημα της απλής αναλογικής, προκειμένου κάποιοι ανεξάρτητοι, πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι των εκλογών να βρεθούν εξαρτημένοι. Όσο για τα 11.000 εκλογικά κέντρα (πάλι με απόφαση Γ.Σ.) ας μη σχολιάσω τον χειρισμό του προεδρείου της ΑΕΣΠ.
Τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο κλάδος είναι σοβαρά και καθοριστικά. Το ποσοστό κέρδους, η διάθεση των ΜΥΣΥΦΑ τα ηλεκτρονικά φαρμακεία, η ασυδοσία της αγοράς, η διάθεση των ΦΥΚ, η ακύρωση των Πειθαρχικών Συμβουλίων, αλλά το κυριότερο από όλα η παραμονή της φαρμακευτικής δαπάνης στη μνημονιακή μέγγενη του 1% του Α.Ε.Π., το οποίο θα φθίνει γεωμετρικά όσο η ύφεση και η ανεργία σπάζουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, αποτελούν δεδομένα που ένα διαπαραταξιακό προεδρείο με τη συμμετοχή και ιδιαίτερα στη θέση του προέδρου αυτών που ακύρωσαν τη δυνατότητα κάθε συνδικαλιστικής παρέμβασης, βάζει οριστική ταφόπλακα στις συνδικαλιστικές μας δυνάμεις ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα του οριστικού διχασμού του κλάδου.
Τα αποτελέσματα των εκλογών έγραψαν από τη μία πλευρά 5+1+1 και από την άλλη 3+2+1+1. Τα πολλά ++++ αναδεικνύουν τον κατακερματισμό και την κρίση. Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει πάντα η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του κομματικού και κυβερνώντος συνδικαλισμού που κυρίαρχο μέλημα του είναι να συμπορεύσει τα συμφέροντα του κλάδου και της υγείας του λαού στα συμφέροντα του κόμματος και της κυβέρνησης, και από την άλλη όλοι εμείς οι υπόλοιποι που επιζητούμε το ακηδεμόνευτο, το διεκδικητικό, το συμφέρον δηλαδή του μέσου Ελληνικού φαρμακείου.
Πάνω στην διαχωριστική αυτή γραμμή, σε καλώ σαν παλιός φίλος και σύντροφος, να πάρεις άμεσα θέση μετατρέποντας το 7 των αντιπολιτευόμενων σε πλειοψηφικό 8 από την πρώτη κιόλας σύγκλιση του Δ.Σ., βάζοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας βεβαίως-βεβαίως την πολιτικά διεφθαρμένη εξουσία της ΑΕΣΠ. Μην επιτρέψεις στη Βυζαντινολογία και στην εσωστρέφεια να βασιλέψουν στο δευτεροβάθμιο όργανο εν ονόματι μιας ιδεολογικής καθαρότητας η οποία όμως δεν θα αγγίζει τις καρδιές, τα οράματα και τις ελπίδες 11.000 φαρμακοποιών. Σε καλώ να ξεπεράσεις αγκυλώσεις και ανούσια διλήμματα και να συμβάλλεις σε μία προγραμματική συμφωνία, στο σχηματισμό ενός αντιπροσωπευτικού, διαπαραταξιακού προεδρείου, εκτός της ΑΕΣΠ. Μπορείς να συμμετέχεις, μπορείς απλά να το στηρίξεις με την ανοχή σου. Στη διακριτική ευχέρεια εσένα και της παράταξής σου να αποσύρεις τη στήριξη όποτε κρίνεις πως το νέο προεδρείο θα έχει παρεκκλίνει των δεσμεύσεων του. Εκείνο όμως που θα έχεις πετύχει σίγουρα με μια τέτοια λύση, θα είναι το καίριο χτύπημα στην καρδιά του κομματικού συνδικαλισμού, θα είναι να ξαναζωντανέψουν οι ελπίδες σε όλους τους συναδέλφους πως κάτι νέο μπορεί να γεννηθεί, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Όσο κι αν μέσα σου η ιδεολογική σου συγκρότηση θα το αποκαλούσε αυτό αυταπάτη, δεν πρέπει να ξεχνάς πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Εκτός αν καταλήξουμε στην άποψη πως στον κλάδο αρμόζει πλέον μόνο η ευθανασία! Η πορεία της πυξίδας του κλάδου εξαρτάται άμεσα και από την στάση σας. Σου ζητώ από την πρώτη κιόλας ψηφοφορία να την γυρίσουμε όλοι μαζί 180 μοίρες, να διαμορφώσουμε το νέο μας στίγμα.
Ανδρέας Σοφιανόπουλος
Πρόεδρος Φ.Σ. Αχαΐας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου