Είναι τουλάχιστον προσβλητικό να ακούγονται (ακομα και απο συναδελφους! ) σχολια του στυλ "δουλεψτε ρε και λιγο τα Σαββατα, τι θα παθετε;" Μιλαμε για έναν κλαδο που επί τέσσερα χρόνια έχει στοχοποιηθεί, έχει δει κατακόρυφη πτώση του εισοδήματός του, έχει λοιδορηθεί απο επίσημα και ανεπίσημα χείλη, έχει καταντήσει να εργάζεται υπο καθεστώς ανασφάλειας και αφορητης ψυχολογικής πίεσης, έχει φτάσει στο σημείο να πρέπει να αποδείξει ότι...δεν είναι ελέφαντας (τι είναι φάρμακο και γιατί χρειάζονται σπουδές Ανώτατης εκπαιδευτικής βαθμιδας).
Όσο για την περιβόητη καραμέλα περι κρίσης και αντίστοιχων συνεπειών και θυσιών ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για διάθεση Φαρμάκου, για διαθεση κοινωνικού αγαθού, επομένως μιλάμε για αναγκαίο προϊόν με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον κύκλο εργασιών όσων ασχολούνται με αυτό. Προαιρετικό είναι το καλλυντικό, όχι το φάρμακο.
ΥΓ Δεν αναφέρθηκα καθόλου σε..."γραφικοτητες" του στυλ "ελεύθερος χρόνος", "προσωπική ζωή" και "οικογενειακές δομές", διότι ξέρω πως όλα αυτά απλά προκαλούν μειδιασμα στον κόσμο της Αγοράς. Παράλληλα όμως στον κόσμο της Αγοράς προκαλούν γέλιο μέχρι δακρύων το να αγοράζεις ένα προϊόν σε μια τιμή συγκεκριμένη και μετα απο οχτώ ημέρες να πρέπει να το πουλησεις σε τιμη με ελάχιστο κέρδος ή ακόμα και με ζημία, όπως επίσης και οι προσπαθειες¨ "επιχειρηματικότητας" που συνοψίζονται στον συλλογισμό "θα αυξήσω τα λειτουργικά μου έξοδα για να ανταγωνιστώ τους μεγαλοεπενδυτες του χώρου μου"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου